معرفی چندتا از بهترین پروژه های لایه دوم اتریوم

معرفی چندتا از بهترین پروژه های لایه دوم اتریوم

بلاک چین برای اینکه به بزرگ ترین شبکه در سرتاسر جهان تبدیل شود، با موانع و محدودیت های زیادی مانند پیچیدگی و عدم درک توسط عموم افراد، حمله پنجاه و یک درصدی، کمبود افراد متخصص این حوزه، مصرف انرژی به میزان بالا و البته مقیاس پذیری روبرو است. مقیاس پذیری یکی از چالش‌های اساسی انواع ارزهای دیجیتال مانند بیت کوین و اتریوم است. به همین دلیل با افزایش تعداد کاربران شبکه اتریوم، این پلتفرم با محدودیت‌هایی روبه‌رو شد. انجام تراکنش‌ها روی بلاکچین به زمان نیاز دارد؛ بنابراین زمانی که تعداد کاربران شبکه افزایش می‌یابد، تعداد تراکنش‌های در صف هم افزایش می‌یابد و در نهایت منجر به افزایش کارمزد گس می‌شود. اما در این میان، راهکارهای لایه دوم اتریوم، به دنبال این هستند تا هرچه سریع تر این معضل شبکه های بلاک چین را برطرف کنند.

منظور از لایه اول اتریوم چیست؟

منظور از لایه اول اتریوم، تغییر در خود بلاک چین یا همان درون زنجیره است و لایه دوم به ادغام عامل سومی اشاره دارد که می تواند منجر به بهبود مزایای لایه اول شود. در لایه اول اتریوم که شالوده خود پروتکل بلاک چین است که برای افزایش سطح مقیاس پذیری تقویت می شود و قوانین پروتکل به صورت مستقیم تغییر می کند تا از این طریق سرعت و ظرفیت تراکنش افزایش می یابد. البته برای انجام این کار روش های مختلفی وجود دارد که شامل:

بهبود پروتکل اجماع

اتریوم 2.0 از این روش برای افزایش سرعت مقیاس پذیری و کاهش مصرف انرژی استفاده می کند.

     SHARDING

یکی از روش های مقیاس بندی در لایه اول اتریوم است که کل بلاک چین را به اجزای کوچکی به نام شارد تقسیم می کند تا به صورت همزمان و موازی، تراکنش های شبکه را انجام داده و از این طریق منجر به افزایش سرعت تراکنش ها می شود.

منظور از لایه دوم اتریوم چیست؟

در راه‌حل لایه دوم زنجیره اصلی اتریوم به عنوان لایه اول و پایه در نظر گرفته می‌شود. در عین حال زنجیره دیگری به موازات لایه اول تعریف می‌شود که اصطلاحا تحت عنوان لایه دوم معروف است. لایه دوم کاملا تحت قوانین و پروتکل‌های لایه اول کار می‌کند. بخشی از عملیات محاسبات و پردازش شبکه از لایه اول به لایه دوم منتقل می‌گردد. به این ترتیب عملا بار لایه اول کاهش می‌یابد و این اقدام نقش مؤثری در ارتقای مقیاس‌پذیری اتریوم دارد.

مزایای استفاده از راه‌حل لایه دوم اتریوم چیست؟

راه‌حل‌های لایه دوم اتریوم همگی مأموریت مشترکی دارند. آن‌ها تراکنش‌ها را به خارج از زنجیره اصلی اتریوم منتقل می‌کنند. در نتیجه این اقدام، سرعت پردازش تراکنش‌ها افزایش می‌یابد. به این ترتیب هزینه‌های گس تراکنش‌ها نیز کاهش می‌یابد. این دو دستاورد به عنوان اصلی‌ترین مزایای پیاده‌های سازی راه‌حل‌های لایه 2 اتریوم به شمار می‌رود.

معرفی بهترین پروژه های لایه دوم اتریوم

POLYGON

Polygon یکی از پروژه های لایه دوم اتریوم است که کاربرد آن تقویت زیرساخت‌های اتریوم است. Polygon یک پروتکل و چارچوبی است که به پروژه ها اجازه می دهد تا با شبکه های سازگار با اتریوم ارتباط برقرار کنند تا «راه حل های مقیاس پذیر» را برای یک اکوسیستم چند زنجیره ای فعال کنند. همچنین در شبکه 7000 ,Polygon تراکنش در ثانیه قابل انجام است. این در حالی است که اتریوم توان پردازشی کمتر از 15 تراکنش در ثانیه را دارد.

OPTIMISM

Optimismیکی از بهترین پروژه های لایه 2 است که عملکرد خوبی در زمینه کاهش هزینه‌های گس و افزایش سرعت تراکنش‌ها از خود به نمایش می‌گذارد. در بسترOptimism  امکان تعامل با کدهای خارج از زنجیره وجود دارد. از دیگر مزیت هایی که این پروژه دارد، همکاری مستقیم با Synthetix است. اکوسیستم Optimism صدها برنامه از جمله DeFi، NFTs، Bridges و Portfolio Tracker را حمایت میکند.

ARBITRUM

Arbitrum یکی دیگر از بهترین پروژه های لایه 2 است که توسط Offchain Labs ساخته شده است که برنامه‌های اتریوم را با هزینه کم مقیاس می‌دهد. از دیگر قابلیت هایی که این نوع پروژه دارد این است که توسعه دهندگان می توانند که قراردادهای هوشمند را به صورت متقابل پردازش کنند. اکوسیستم Arbitrum با صدها برنامه کاربردی از جمله بازارهای NFT، کیف پول ها، Bridges و On-Ramps که از ابزارهای توسعه دهنده شروع استفاده می کنند، در حال رشد است. از دیگر مزیت هایی که می توان برای این پروژه بیان کرد، این است که از تجمیع زنجیره جانبی تراکنش ها یا فناوری رول آپ حمایت می کند.

LOOPRING

Loopring یک پروژه لایه دوم اتریوم است. که توسط تیم zkRollup  توسعه داده شده است. این اکوسیستم کارمزد پایین و سرعت بالایی را برای مبادله و پرداخت با استفاده از ETH ارائه می کند. Loopring می تواند با استفاده از قراردادهای هوشمند با هر پلتفرمی ادغام شود. Loopring قابلیت تسهیلات پرداخت و نقل و انتقال غیر متمرکز دارایی‌ها را به ارمغان می‌آورد. LRC به عنوان توکن بومی این شبکه شناخته می‌شود. توان پردازش تراکنش‌ها در شبکه Loopring چیزی در حدود 1000 برابر اتریوم است.

ZKSPACE

ZKSpace  یک پروتکل نسبتاً جدید لایه دوم اتریوم است و توسط ZkRollup توسعه یافته است. ZKSpace یک صرافی غیر متمرکز است که تراکنش‌های تقریباً فوری را بدون انتظار برای تأیید بلوک ارائه می‌کند. در مقابل به کمک فناوری اثبات دانش صفر، ثبات و پایداری شبکه را تضمین می‌کند. به کمک آن، صرافی‌ها می‌توانند مبادلات خود را با هزینه گس صفر و مقیاس‌پذیری نامحدود انجام دهند.

SKALE

Skale یک شبکه غیر متمرکز و منبع باز است که به عنوان راه حل لایه دوم اتریوم فعالیت می‌کند. این شبکه از زنجیره فرعی کارآمدی برخوردار است که اجازه پردازش 2000 تراکنش در ثانیه را می‌دهد.  پروژه‌های کریپتو این امکان را دارند که یک زنجیره جانبی از طریق Skale اجاره کنند تا با استفاده از گره‌های اعتبارسنجی Ethereum 2.0 با استفاده از فناوری Sharding، توان عملیاتی تراکنش را افزایش دهند.پروژه‌ها می‌توانند قراردادهای هوشمند جامد را روی بلاک‌چین‌های Skale اجرا کنند تا DeFi، بازی‌ها، NFT‌ها و خدمات پخش محتوا را بهبود بخشند.

X-DAI

X-Dai از آخرین پروژه های لایه دوم است که امکان پردازش تراکنش‌ها با کارمزدهای کمتر و سرعت بالاتر را برای کاربران فراهم کرده است. این پلتفرم از مکانیسم اجماع اثبات سهام (PoS) استفاده می‌کند تا به کاربران کمک کند توکن‌های xDAI را به‌ عنوان سهام در شبکه‌ها قرار دهند. جذاب ترین بخش پروژه، استیبل کوین بودن آن است، البته این نوع پروژه به دلیل ادغام و شراکت با دیگر پلتفرم ها در حال رشد و توسعه است.

جمع بندی

راه حل های لایه دوم اتریوم، رویکردهای پیشنهادی برای بهینه کردن روند انجام تراکنش ها، هم زمان با افزایش ترافیک شبکه هستند. مقیاس پذیری یکی از چالش های همیشگی ارزهای دیجیتال است که تاکنون روش های متعددی برای رفع آن پیشنهاد شده است. در این مطلب به تعدادی از بهترین پروژه های لایه دوم اتریوم اشاره کردیم. پروژه هایی که هر یک برای بهبود مقیاس پذیری و کاهش هزینه های گس ایجاد شده اند و در حال توسعه هستند.